Als kind wilde ik al graag anderen iets leren. Dit resulteerde in het volgen van de studies Pedagogiek en Pabo. Hier was ik vooral bezig met mijn hoofd. Hoe meer kennis ik vergaarde uit boeken, hoe meer verlangen ik voelde naar het antwoord op wie ik was. Ik kwam terecht op de weg van intuïtieve ontwikkeling en Sjamanisme. Dit gaf me een gevoel van thuiskomen. Toch leek mijn weg abrupt dood te lopen toen onaangekondigd de ziekte van Cushing mijn leven binnen wandelde. Een tumor, zo groot als een pingpongbal bij mijn hypofyse, zorgde ervoor dat de realiteit van de dood onder mijn neus werd gewreven.